Cenap şahabettin deneme. Mersin yenişehir nöbetçi eczane.

1894’ten sonra yaptığı seyahatler, gezi edebiyatımıza önemli yapıtlar kazandırmıştır. Sıhhiye müfettişi olarak Arabistan’a, Kızıl Deniz kıyısındaki Cidde şehrine gönderilmiş, o zaman için hayli güçlükler taşıyan bu uzun seyahatin notlarını Servet-i Fünûn’da yayımlamış, daha sonra bu yazıları “Hac Yolunda” adlı yapıtında toplanmıştır. Birinci Dünya Savaşı yıllarında Avrupa içlerine kadar yaptığı gezilerinde görüp edindiklerini de “Avrupa Mektupları” adlı yapıtında bir araya getirmiştir. “Sanat için sanat” görüşünü benimsemiş, sadece kişisel konulardan, aşk ve doğa temalarından yararlanarak lirik şiirler yazmıştır. Şiirlerini aruz ölçüsüyle yazmış ve ahenge önem vermiş, duygu ve hayallerini anlatırken seçkin sözcüklere, bunlarla yapılmış yeni tamlamalara da özenmiştir. Nazım biçimi olarak daha çok, serbest müstezadı kullanmıştır. Parnasizm ve sembolizmin etkisinde şiirler yazmıştır. Arapça ve Farsça sözlüklerden o zamana kadar kullanılmamış birtakım sözcükler bulup almış, yabancı sözcüklerle birtakım yeni isim ve sıfat tamlamaları ve bileşik sıfatlar kurmuştur. “Saat-i semenfâm (yasemin renkli saatler)”, “lerze-i rûşen (parlak titreyiş)” gibi, yabancı ve eski sözcüklerle kurduğu bu yeni söyleyişler birtakım çetin tartışmalara yol açmıştır. Hece ölçüsünün bir nazım ölçüsü olamayacağını ileri sürmüş, hece ölçüsünü “parmak hesabı” diye nitelendirmiştir. Milli Edebiyat’ın doğuşundan sonra ise özellikle “sade dil” akımına ve hece ölçüsüne karşı çıkarak koyu Osmanlı Türkçesi ile aruz ölçüsüne bağlı kalması Servet-i Fünûn’a yapılan çoğu hücumların kendisine yönelmesine yol açmıştır. Ama yalnızca erkek eşcinselliği değil, kadın eşcinselliği [9] cenap de işleniyordu.