Oyun alanli cocuk odasi

Üçüncü derece: Yeğen, amca, dayı, oyun alanli cocuk odasi hala, teyze. Bilerek “beslenme” demedim, “yeme” dedim. Çünkü insan beslenmez, hayvânlar beslenir; insân ise yer! Hayvân da yer, lâkin insân sâdece yer. Yine insân tüketmez, yer! Zâten ne diyoruz, mîdemize gidene: Yemek… Ne demiyoruz: Tüketmek. Dönelim tekrâr ölçülere. Bizim pek na’îf ölçülerimiz var: Fiske, çimdik (cimcik), parmak, tutam, avuç, cingil, beze, silme, tepeleme, göz karârı, el kadar, çay kaşığı, çorba kaşığı, yemek kaşığı, kepçe, çay bardağı, su bardağı, fincan, cezve, tencere, demet, bağ, baş, diş vd. Bu ölçülerden şaşmamak lâzımdır. Elin lezzeti de tam bu noktada ortaya çıkar. Her elin fiskesi, tutamı ve sâ’iresi farklı büyüklükte olduğu için; kullanılan ölçü aynı olsa da hacim ve ağırlık bakımından farklılık arzedeceğinden lezzet de o derece farklı ve nefis olur. Bugün neden o eski lezzet yok? Çünkü:elin ayarı kullanılmıyor, göz karârı tatbîk edilmiyor! Tatlı (çay) kaşığı ne demek anlamadım. Tatlı kaşığı çay kaşığından daha büyüktür benim bildiğime göre. 16 Şubat 1970 tarihinde İstanbul’da dünyaya gözlerini açan Sertar Ortaç, annesi Nesrin Ortaç ve babası oyun Mehmet Ortaç’ın ilk oğlu olarak dünyaya gelmiştir.