Kemalettin isaoğlu

2000 yılıydı, kendisinden 20 dakikalık bir görüşme kopartmış olarak Diyarbakır Emniyeti'ndeki odasına girdiğimde, küçük bir sehpa üzerinde, pide-ayrandan oluşan öğle yemeğini bitirmek üzereydi. Ona ilk olarak Diyarbakırlı meslektaşlarımdan öğrendiğim bir bilgiyi aktarmıştım: ‘Buradaki gazeteciler diyorlar ki, Diyarbakır'da polislerin dışında herkes Gaffar'ı seviyor!' Okkan, cep telefonunu herkese vermişti, başı sıkışan doğrudan Emniyet Müdürünü arıyordu. Gaffar Okkan, -o zaman yazmamak kaydıyla- minik bir iki hikâye anlatmıştı. Kendisi göreve başladığında bir genç polis memuru eşiyle alışveriş yaparken, kadına elle sarkıntılık eden adam yaka paça karakola götürüldüğünde herkes şaşırmıştı. Adam, 14 yıldır kentte görev yapan bir polis memuruydu. Okkan, o polisi makamına çağırmış ağzını burnunu kan çanağına çevirirken sormuştu: ‘Sen polisin karısına böyle yaparsan, vatandaşa kim bilir neler yapmazsın?' Gaffar Okkan, “böylesi polisler” demişti, ‘Beni sevmeyebilirler!' Olay sonrasında okullarda öğrendiklerini Diyarbakır'da uygulamıştı: -Bir polis aynı kentte 10 yıl, 15 yıl görev yapamaz. 10 yılı aşkın kıdemleri olan polislerin başka illere gönderdim, 1000 tane genç cengâver çocuk getirdim! Gaffar Okkan, kentte dejenere olmuş meslektaşlarının icraatlarını kendisi yakalıyordu. Bir terörle mücadele polisi, bir asayiş polisi, bir trafik polisinden oluşan üçlü yapı, gece ev baskınları yapıyor, evinde tek kırma av tüfeği olan vatandaşların önüne iki seçenek sunuyorlardı: “Ya 4 bin dolar verirsin, ya da PKK'ya yardım yataklıktan 3 yıl 9 ay içeri girersin.” Kendisine verilen süre içinde yeterli parayı çıkartamayan bir Diyarbakırlı çareyi Emniyet Müdürü'ne telefon etmekte buluyor. Okkan'ın aracıyla bütün kenti dolaştıktan sonra trafikçiyi “işte bu idi müdürüm” diye gösteriyor. Zanlı trafik polisi, hiç geri basmıyor, İl Emniyet Müdürü'nün yanında adama dönüp diyor ki: ‘Sana da iyilik yaramıyormuş!' Gaffar Okkan “işte bunlar beni sevmezler” diye sözlerini bağlamıştı. Gaffar Okkan, Diyarbakır'da bir değerler dizisini yıkıyordu. Devlete hâkim olan düşünceye göre Kürtlerden iyi vatandaş olmazdı! Ne yapılırsa yapılsın Kürtler asla devlet düşmanlığından vazgeçmezlerdi. Haber kemalettin devam ediyor.